فیضل ابراهیم رایز

عرفان, مردی بی گناه با زندگی معمولی, به عنوان شیطانی که توسط محاکمه های رسانه ای تجسم یافته است, به تصویر کشیده می شود. آیا برای یک مرد متهم به تروریسم سفری به زندگی عادی وجود دارد؟ آیا عرفان بیش از آنچه به چشم می آید وجود دارد؟